O Festiwalu
Słów kilka...
Co roku na początku lipca Lądek-Zdrój zmienia się w letnią stolicę tańca.
Warsztaty taneczno-choreograficzne, wieczorne spektakle teatrów tańca, pokazy, spotkania z artystami, Noce z Tańcem i wystawy, to tylko niektóre z atrakcji programowych Międzynarodowego Festiwalu Tańca im. Olgi Sawickiej.
Od lat przyciągają one do Lądka setki osób zafascynowanych tańcem, ale również poszukujących czegoś, co mogą odnaleźć tylko w Lądku, czyli pięknych górskich krajobrazów, możliwości korzystania z wód leczniczych, SPA, niezwykłego klimatu kurortu i relaksu. Nasze warsztaty przeznaczone są dla osób już tańczących, ale również takich, które dopiero chcą rozpocząć swoją przygodę z tańcem lub po prostu aktywnie spędzić urlop w pięknym kurorcie. Oferta obejmuje uczestników w każdym wieku, dzięki czemu mogą z niej skorzystać całe rodziny. Festiwal posiada Klub Malucha, w którym pod opieką naszych animatorów rodzice uczestniczący w warsztatach mogą zostawić swoje pociechy. Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą.
ORGANIZATORZY
PATRON FESTIWALU
Olga Sawicka
Olga Sawicka była wieloletnim gościem lądeckiego festiwalu od początku jego istnienia.
W 2009 roku w Lądku-Zdroju odbyło się spotkanie z Olgą Sawicką poświęcone książce autobiograficznej „Życie z tańcem”, w której artystka dzieli się swymi wspomnieniami w rozmowie z red. Stefanem Drajewskim.
Gwiazda Olgi Sawickiej zabłysła w 1947 w Operze Poznańskiej. Miała 15 lat. Dwa lata później Jerzy Kapliński (choreograf) i Barbara Bittnerówna (primabalerina) zabrali niepełnoletnią jeszcze Olgę do Bytomia. Dostrzegli w niej talent, który należy szlifować. Nie zawiodła ich. Wkrótce rozkwitła jako tancerka, tańcząc na Śląsku Swanildę, w „Coppelii”, Colombinę w „Cagliostro w Warszawie”, Marię w „Fontannie Bachczysaraju”, tytułową „Złotą Kaczkę”… Będąc na Śląsku, zadebiutował w filmie „Warszawska premiera”.
W 1953 roku przeniosła się do Opery Warszawskiej i podbiła Warszawę, tańcząc Swanildę, Julię w balecie „Romeo i Julia”, Odettę w „Jeziorze łabędzim”, Królową Podziemia w „Panu Twardowskim”, Amelię w „Mazepie”, tytułowa „Giselle” i Królową Miedzianej Góry w „Kamiennym świecie”. Zagrała również jedną z głównych ról w filmie „Uczta Baltazara” i główną rolę Teatrze Telewizji „ Julitta ze snów”. W okresie warszawskim była na stypendium w Paryżu, które przedłużyła, tańcząc w zespole Milorda Miskovica „Les Étoiles de Paris”.
Przebywała również na stypendium w Teatrze Bolszoj w Moskwie i – jak dotąd – jako jedyna Polska zatańczyła dwukrotnie tytułową Giselle z tamtejszym zespołem. W 1962 roku wyszła za mąż i wyjechała do Paryża. W tamtych czasach Opera Paryska była zamknięta dla tancerzy spoza Francji. Nie widząc dla siebie miejsca nad Sekwaną wróciła do Poznania, przyjmując propozycję Conrada Drzewieckiego i została primabaleriną Opery Poznańskiej. Kolejny raz miała publiczność u swych stóp. Tańczyła w autorskich spektaklach Drzewieckiego: „Valses nobles et sentimentales” oraz „La Valsce”, „Błękitna rapsodia”, „Improwizacje do Szekspira”, „Divertimento”, „Ognisty ptak” oraz baletach klasycznych: „Sylfidy”, „Giselle”, „Jezioro łabędzie” (tym razem w roli Odetty i Odylii). Współpracowała z Telewizją Polską…
W 1975 roku Olga Sawicka zeszła ze sceny. Choroba uniemożliwiła jej dalszą pracę tancerki. Wkrótce jednak wróciła do teatru jako choreograf, pedagog gościnny… W drugiej połowie lat 80. ubiegłego stulecia była pedagogiem tańca w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej. Olga miała piękne życie. Kochała i była kochana. Sławomir Pietras nazwał Ją kiedyś „Królową Baletu Polskiego” i tak już zostanie.
Stefan Drajewski
Krytyk teatralny, baletowy i muzyczny
INICJATOR FESTIWALU
Sławomir Pietras
Z wykształcenia prawnik, z zawodu dyrektor polskich teatrów operowych. Od 40 lat kieruje kolejno teatrami operowymi Wrocławia, Łodzi, Warszawy i Poznania.
Wykreował wiele wybitnych i rzadko prezentowanych produkcji repertuaru klasycznego (Fidelio, Norma, Mefistofeles, Makbet, Ernani, Żydówka, Walkiria, Parsifal, autora „Die Kluge”) oraz dzieła kompozytorów współczesnych (Penderecki, Landowski, Britten, Szostakiewicz, Orff, Theodorakis i inni). Zrealizowano pod jego dyrekcją blisko 300 premier operowych i baletowych. Spektakle te były wielokrotnie prezentowane na międzynarodowych festiwalach m.in. w Xanten, Carcassone, Messynie, Moskwie, Hanowerze, Maladze, Salonikach. Jako współtwórca Polskiego Teatru Tańca ważną rolę w repertuarze wyznacza sztuce baletowej, promuje młodych choreografów i organizuje międzynarodowe festiwale baletowe (Łódzkie Spotkania Baletowe, Lądeckie Lato Baletowe). Od dziesięciu lat jest dyrektorem Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie, Ave Maria w Czeladzi i Hoffmannowskiego w Poznaniu. Bierze udział w jury krajowych i międzynarodowych konkursów wokalnych, uprawia działalność publicystyczną, angażuje się w istotne dla środowiska operowego sprawy poprzez działalność w Towarzystwie Przyjaciół Opery w Poznaniu i Stowarzyszeniu Młodzieży Muzycznej w Warszawie (dawniej) oraz Radzie do Spraw Kultury przy Prezydencie RP i Stowarzyszeniu Dyrektorów Teatrów (obecnie). Od wielu lat jest inicjatorem Warsztatów Operowych, które prowadził w dotychczas kierowanych przez siebie teatrach. Uczestniczą w nich tłumnie melomani chcący przybliżyć sobie problemy sztuki operowej i baletowej poprzez osobisty kontakt z dyrektorem i jego artystami. Zawsze promował idee docierania z operą i baletem do różnych miejsc i środowisk w kraju. Od roku 2006 Honorowy Obywatel Lądka Zdroju oraz laureat Nagrody Burmistrza Lądka-Zdroju „Wstęga Białej Lądeckiej” w kategorii Ambasador Roku 2008.