Magdalena Jaszewska
INFORMACJE O PEDAGOGU
Jest muzykiem, muzykoterapeutą, instruktorem sportu ze specjalizacją jazz.
Od początku swojej drogi zawodowej łączy dwie ścieżki pracy: jedna bardziej artystyczna, związana z muzyką, tańcem i choreografią, a druga z pracą w szpitalu psychiatrycznym. W pracy na polu psychiatrii jest terapeutą zajęciowym, który w kontakcie z pacjentami wykorzystuje wiedzę psychologiczną i terapeutyczną sięgając po sztukę, muzykę, taniec i ruch.
W 2010 r. zdała egzamin państwowy kończący kurs instruktorski (Warszawa, Polska Akademia Sportu we współpracy z Egurrola Dance Studio) uzyskując legitymację instruktora tańca sportowego (specjalizacja: jazz). W tanecznej pracy zawodowej realizowała swoją pasję m.in. w Studium Tańca i Baletu przy Operze Wrocławskiej, gdzie przez 10 lat (2006 – 2016) prowadziła grupy dziecięce i młodzieżowe tworząc choreografie inspirowane musicalem. W latach 2004-2007 współpracowała z wrocławskim teatrem Ad – Spectatores, gdzie brała czynny udział w oprawie muzycznej („ Wrocławski pociąg widm”). Sama chętnie angażuje się w projekty taneczne, gdzie może łączyć funkcje kreatora i odtwórcy. W spektaklu „Na chwilę” (Śląski Teatr Tańca; Bytom, reż. J. Karch) była częścią zespołu Integracyjnego Teatru Tańca „Kierunek”.
Wielokrotnie uczestniczyła w Europejskich Spotkaniach Tanecznych (Warszawa, Egurrola Dance Studio) czerpiąc inspiracje i doskonaląc się u takich pedagogów jak: Luciano Di Natale, Jonathan Huor, Katarzyna Kizior, Michał Piróg, Thierry Thorane Verger, Natalie Wagner, Jacek Wazelin, Karolina Kroczak, Piotr Jagielski. Prywatnie mężatka, mama dwójki energicznych chłopaków. Obecnie po urlopie rodzicielskim wraca na swoje zawodowe ścieżki pełna nowych pomysłów i świeżej energii.
TANECZNY PERFORMANCE
Uczestnicy warsztatu zaproszeni są do spotkania, w którym będą mieli okazję spotkać się, zatrzymać i poruszyć. Spotkać się ze sobą nawzajem, poznać Innych ze swoją różnorodnością, ale też spotkać swoją wyjątkową inność w kontekście grupy. Spróbujemy też spotkać się ze swoimi możliwościami i tym co możemy razem wypracować tworząc taneczny performance.
Zatrzymamy się na chwilę, przy sobie, przy drugim człowieku, przy tym co możliwe i tym co ogranicza. Zatrzymamy się też po to, by zobaczyć co możemy dać i na czym możemy skorzystać. Wartość naszych warsztatów zamkniemy w tanecznym performance, co mam nadzieję spotka się z ciekawością odbiorców, zatrzyma nas na chwilę przy nowej jakości i poruszy.
Podczas warsztatu prowadząca korzysta z technik tańca klasycznego, jazzowego, współczesnego czy choćby idei tańców integracyjnych, co jednak ustępuje w tym przypadku pierwszoplanowej wartości jaką jest potencjał danej grupy, świadoma obecność i jej taneczne możliwości.
Stroje na finał: Jasne długie jeansy lub jasne ogrodniczki jeansy (też długie nogawki). Spodnie mogą być „podarte, przedarte, z dziurami – trochę jak u mechanika samochodowego 😉
T- shirt czarny, bez napisów, bez logo, bez obrazków.
Białe obuwie: mogą być trampki, adidasy (i nie chodzi o markę, tylko o sportowy charakter buta).
Czapka z daszkiem – bejsbolówka (czarna/ciemna, bez napisów).
Bandana = chusta lub szmatka biała taka, którą da się zawiązać na szyi lub na głowie.
